Gisteren was de verjaardag van mijn moeder, morgen die van mijn vader. Het zou zijn 100e zijn!

In mijn herinnering waren dit hectische dagen. Mijn vader kwam uit een gezin met 14, mijn moeder 11 kinderen. Al die ooms en tantes met partners: dat paste niet in ons huis. Dus de 29e kwam de ene familie, de 31e de andere. De dagen ervoor gingen we boodschappen doen: op de fiets naar Voorschoten en verschillende winkels in Leiden want het was belangrijk om uit te pakken voor de familie. Mijn moeder was goed in budgetteren en verzon creatieve oplossingen.

In de kamer rondom stoelen, op de tafels glaasjes met sigaretten, voor ieder zijn/haar favoriete drankje. Hapjes maken, broodjes smeren en soep koken. Veel soep…. Ik weet nog dat ik als klein meisje onder de tafel in die (10 liter!) pan keek en tegen mijn moeder zei dat het er zo gek uit zag en rook: de soep bleek geschift. Met tranen in haar ogen moest ze alles weggooien.

Onbewust stonden verjaardagen ook voor mij lang in het teken van uitpakken voor de gasten en samen zijn. Nu hebben we een jaar achter de rug waarin samen een andere betekenis kreeg. We doen het samen (tegen corona), niet we zijn samen.
Welke herinneringen heb jij aan verjaardag vieren? En wat is voor jou belangrijk?