Papa kijk: daar is ook iemand geslaagd! …….. PAP, kijk: daar is ook iemand geslaagd! Het meisje roept het nog een paar keer vanaf de grote schommel waar ze op zit. Geen reactie: haar vader is druk in gesprek met een andere man. Stel dat dit vaker gebeurt: blijft ze het proberen, gaat ze het op een andere manier proberen of geeft ze het op en trekt ze zich terug?

Even later loop ik weer langs. ‘HOOOI’ roept ze enthousiast naar me. Ik roep hard ‘HOOOI’ terug. Tegelijk met haar vader, die me verbaast aankijkt: kennen we elkaar? Welnee. Stiekem hoop ik dat het meisje op de heenweg mijn gedachten heeft gelezen en zich -zonder dat ik haar aankeek- ‘gezien wist’.
Wat we in onze eerste levensjaren ervaren, bepaalt voor een groot deel hoe we reageren. Stel dat dit haar over een paar jaar nog steeds gebeurt, ook bij vriendinnen, op school, op werk…?
Hoe we reageren komt vaak vanuit eerdere ervaringen, zonder dat we dit ons bewust zijn. Soms blijven we dit voor de rest van ons leven zo doen, ook al helpt het ons nu helemaal niet verder.

Verderop zegt een groter meisje tegen haar vader: ‘Meisjes zijn veel rustiger dan jongens’. ‘Sommige meisjes dan, en sommige jongens niet’ reageert haar vader, terwijl hij me lachend aankijkt.