Vrijheid: Losbreken van de beperkingen door chemo, onderzoeken en uitslagen. Eerst nog een klusweek (ik zorg voor de koffie 😊) en dan vakantie: twee weken ruimte voor ontdekken en rust. Ons plan is om geen plan te hebben. Per dag een doel, vooral afgestemd op mijn energie. De 1e week is nog niet begonnen, of ik word wakker van pijn. Heel fijn dat de oncoloog ruimte maakt voor extra controle. Hij ziet geen bijzonderheden. Kreeg ik meer last van herinneringen aan voorgaande gebeurtenissen dan van de gebeurtenis zelf? De dagen daarna worden de klachten minder, we kunnen ‘gewoon’ op vakantie.   *Better days are coming–Dermot Kennedy*

Vrijheid kan ik voelen als we op vakantie zijn. In tegenstelling tot op vakantie gaan…. Het maakt niet uit of ik 1 nacht of 2 weken weg ga: als ik ga inpakken is mijn brein één chaos en merk ik het effect in spierspanningen. Mijn beperkende overtuiging is: backpacken is niks voor mij. Omdat zeilen nu te inspannend is, gaan we autopacken. In 13 dagen hebben we 11 verschillende slaapplekken. De auto is onze voorraadkast, van waaruit we iedere dag onze rugtas vullen. We genieten van het samenzijn, de mooie Belgische en Normandische kust, het bourgondische leven. Langzamerhand worden de wandelingen langer en mijn siësta’s daarna korter. Alsof mijn focus naar vrijheid toe beweegt, in plaats van zich afzet tegen mijn beperkingen.   *La mer-Charles Trenet*   Vrijheid en beperkingen zijn onlosmakelijk verbonden. We bezoeken het D-day memorial in Caen, begraafplaatsen van Duitse en Amerikaanse militairen en Omaha Beach. Zo indrukwekkend. En confronterend, hoe jong ze waren, hoeveel het er zijn. Wisten ze wel waar ze aan begonnen toen ze van huis gingen? Hoe was het voor hun thuisfront?    * Wish Me Luck (As You Wave Me Goodbye)-Joe Loss & His Band *

De propagandamachine ging bij alle partijen tot het uiterste. Na WO II was het motto ‘Dit mag nooit meer gebeuren’. Maar 80 jaar later kent de wereld zoveel minder vrijheid en zoveel meer propaganda. Wat doen we, uit angst om onze vrijheid mogelijk te verliezen?   *Voor de zwijgers–uitvoering Karin Bloemen*

Vrijheid zie ik als een beweging naar voren, beperkingen als een beweging naar achteren. Zoals de natuurlijke reacties bij veranderingen en stress: vechten (actie), vluchten (vermijden) en bevriezen (blijven). Die laatste ken ik zelf erg goed: het niet weten wat te zeggen of doen. Het is ook: de tijd nemen om te reflecteren. Gedachten of gevoelens door bijv. pijn, kunnen van het leven (tijdelijk) een hele uitdaging maken. Hoe reageer jij hier op: vanuit boosheid, verdriet, berusting of …?

De indrukken die ik opdeed tijdens de vakantie, de voorstelling Jezus Christ Superstar en het niet werken van de verwarming (☹) spiegelde ik aan hoe ik nu ‘in het leven sta’. Met een andere mindset begin ik komende week aan een aangepaste kuur. Als nu de verwarming het maar weer snel wil gaan doen…