De diagnose eind mei, ‘reservetijd’ vanwege meerdere nieuwe uitzaaiingen, voelde even als omlaag denderen in de rollercoaster.     Rollercoaster – Danny Vera
Zoveel gedachten over het verleden, het nu en de toekomst. Wanneer spreek ik gedachten over de toekomst hardop uit? Wanneer is ‘die’ toekomst? En met wie ga ik hierover in gesprek? Hoe diep ga ik met waar ik soms over nadenk? Pijn gaan we het liefst uit de weg. Zowel die van onszelf als de pijn die we een ander aan kunnen doen door over iets te beginnen dat mogelijk pijnlijk kan worden. Zoals het praten over de dood. Tegelijk is de enige zekerheid die we hebben, dat we dood gaan. (Onbewust) tasten we af of praten voorbij de koetjes en kalfjes te spannend wordt. Dat is goed, want het leven gaat door. En gelukkig gaat de rollercoaster ook weer omhoog. Heb ik als het gaat om de toekomst ook heel vrolijke gedachten. En kan ik prima in het nu zijn, genieten van herinneringen.

Nog steeds reageer ik op ‘Hoe gaat het, kan ik iets voor je doen?’ liefst met ‘Ik zou niet weten wat je kan doen. Maar hoe gaat het met jou?’ De aandacht op de ander, voelt voor mij vertrouwd. En lekker veilig. Soms blijkt dan pas achteraf dat we zo heel erg om elkaar heen draaien. Dat voelt als een gemiste kans voor allemaal. Als het gesprek over de dood gaat, komen meestal ook heel veel mooie herinneringen naar boven die te maken hebben met warmte: beelden, geuren, woorden, aanrakingen. Die het zo waard zijn om met elkaar te delen.

Hoe doe jij dat? Is praten over de dood iets dat je liefst uit de weg gaat? Als dat zo is, komt dat omdat je de ander niet wil ‘belasten’ met jouw emoties? Je hoeft niet altijd waterdicht te zijn – Hannah Mae. Hoe pak jij het aan als je meer dan de koetjes en kalfjes wil bespreken? Tips zijn welkom!

Juist nu de zon schijnt, nu je misschien geniet van een welverdiende vakantie, nodig ik je uit om er eens (samen) over te mijmeren. Wat als….. zou je dan nog een appeltje willen schillen met iemand? Is er iemand die je altijd al hebt willen bedanken omdat deze persoon voor jou het verschil maakte? Is er muziek die je zou willen delen? Wat zou er nu vastgelegd moeten worden om voor je omgeving (financiële) problemen te voorkomen als je er ineens, of langzaamaan niet meer bent?

En omdat het vooral ook luchtig mag zijn: stel dat het kan, als welk muziekinstrument kom je terug en waarom?