Laatst was ik op een bruiloft. Prachtig hoe de liefde er vanaf spatte! Iedereen werd gelijk opgenomen in deze bubbel van positiviteit. Indrukwekkend was het moment tijdens het feest waarop het nog zo verse verlies van de vader van de bruidegom door ons allemaal samen letterlijk werd omarmd.
De twee bruidegommen maakten één ding overduidelijk: iedereen is gelijk en hoort erbij. De geloften zijn voor mij het mooiste moment. Als nieuwbakken echtgenoten, met hun gasten als getuigen, naar elkaar uitspreken waarom de ander zo belangrijk is, welke spiegel de ander jou voorhoudt.
Voor mij is dit het 1e en beste medicijn bij strubbelingen: eerst de geloften hardop aan elkaar lezen. En dan praten over wat er speelt. Wil je gelijk of wil je geluk? Betekent dat dan loyaal zijn aan de ander of aan jezelf? Kan het misschien ook allebei?
Hoe mooi zou het zijn om dit in enige vorm eens per jaar te doen op het werk?